çay kutusundan zaman kapsülüne..

pazar günü feys'te..

anıları nasıl saklarsınız ?

dedim..

ben saklarken sergilemeyi severim..

beyazdan sonraki takıntım altın varak..

ama hala klasik uygulamaların dışında olsun istiyorum..

bir kitaplık gördüm ..

içi altın varak..

bir sehpa gördüm..

içi göz göz üzeri cam .. sergilemelik..

bir tepsi gördüm..

eskiden matbaa kalıplarını koyarlarmış..

ve üçü birleşti..

çay kutusu..

ama her marka hele de benim markalar..

içine sığmıyor..

dolabın içinde bekliyor..

çıkardım içindeki bölmeleri..
beyaz tutkalla varak yaprakları ..

birer birer..
gide gele varakladım..

kutunun iç kenarlarını da..

sonra diplere ikea bahçeden alınmış da unutulmuş ..
mumların altına koymalık bir torba..
ne bu.. sentetik kum mu?
boncuk mu?
her ne ise..
onu boca ettim..

içinde şu an 3 nesne var..
kabuklar ve ametist..
kabuklar özel yalnız
Justinianus limanı kazısı gezisinden..
birisi limandan mor olan..
nerden baksan 2300 küsur yaşında..

diğeri ayak izleri seviyesinden..
limanın 18 basamak altından ve 6000 yıl öncesinden..

amelistin bu hale kaç bin yılda geldiğini bilmiyorum bak..

düşündüm ki..
zaman.. iyi bir kahve masası nesnesi..
ne olsa doğa zaman içinde yaratıyor.. koruyor.. güzelleştiriyor..
oysa biz zamana karşı yarışarak..
yıkıyor yakıyor ve yok ediyoruz..

çay kutusundan..
zaman kapsülüne..